In mijn praktijk komen veel mensen die zichzelf herkennen in de symptomen die gepaard gaan met een hoogsensitief zenuwstelsel. Ik merk dan dat ze eigenlijk niet zo goed raad weten met deze aanleg. Ze hebben er wel wat over gelezen en passen tips en trucs toe. Een ervan is jezelf afsluiten voor te veel prikkels. Het risico van jezelf afsluiten voor de buitenwereld, is dat je jezelf ook afsluit voor jezelf. Dan raak je jezelf kwijt en leidt het tot vervreemding van jezelf. Vaak is het ook niet de hoogsensitiviteit zelf die je in de problemen brengt, maar de strategie die je ontwikkelt hebt om voor jezelf een plek te vinden in de wereld.

Wat veel mensen met deze eigenschap gemeen hebben is dat ze een groot hart hebben en een geweldig invoelend vermogen en tegelijk heel geprikkeld kunnen reageren. Met die combinatie hebben ze zelf vaak nog de meeste moeite. Ook voelen ze niet zo makkelijk vaste grond onder hun voeten voelen. Ze blijven soms een beetje ronddolen en hebben moeite met focussen. Dat komt omdat ze continu nieuwe informatie tot zich nemen. Dat gebeurt niet actief, dat is juist de gevoeligheid van hun zenuwstelsel. Daar rust in vinden is vaak de uitdaging.
Als mensen zichzelf alleen definiëren als hoog sensitief, doen ze zichzelf tekort. Er zijn veel mensen met deze aanleg en die zijn allemaal verschillend. Daarom hanteer ik liever niet de term HSP maar de meer wetenschappelijke term sensory processing sensitivity. Neurobiologisch gezien is hoogsensitiviteit een zeer gevoelig zenuwstelsel in combinatie met het diepgaand verwerken van al die prikkels. Maar de vraag van het leven is: wie ben ik in zijn totaliteit en hoe blijf ik trouw aan mijzelf?

Natuurlijk is het heel belangrijk dat jij jouw hoogsensitiviteit beter gaat begrijpen. Hoe beter jij jezelf begrijpt, hoe beter jij kunt doen wat goed is voor jou, en hoe meer jij jezelf tot bloei kunt brengen. Er zijn meerdere manieren waarop je hoogsensitiviteit kunt benaderen. Zo is er de meer wetenschappelijke benadering van Elke van Hoof. Daar ben ik blij mee, want daardoor komt het fenomeen wat uit de “zweverigheid”. Dan is er meer de intuïtieve benadering zoals van Carolina Bont of de meer spirituele invalshoek van Hans Lemmens. Ook die waardeer ik omdat die de diepere essentie raken.
Alles is voor mij waardevol: de feitenkant, de gevoelenskant en de zielskant. Allen dragen bij tot een beter begrip en waardering en compassie met jezelf. En vooral dat laatste leidt tot een beter leven.